20 Φεβ 2013

Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται



Άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια, πουλάρια, φοράδες και ποιος ξέρει τι άλλο φάγαμε!

  
 Όταν πριν κάποια χρόνια κάποιοι άνθρωποι επιστήμονες έκαναν αναφορά για την ασφάλεια των τροφίμων, τους κοίταζαν με μισό μάτι…

Ως κρέας ιπποειδών ονομάζεται το κρέας που προέρχεται από άλογα, γαϊδουράκια, μουλάρια, φοράδες και ούτω καθεξής…

 Σύγχυση επικρατεί στις τάξεις της ΕΕ αλλά και εγχώρια, από τότε που εντοπίστηκαν επίσημα τα πρώτα δείγματα αλόγου σε μπιφτέκια!
 Η αβεβαιότητα των καταναλωτών για το αν το είδος που αγοράζουν είναι αυτό που αναγράφεται στην ενημερωτική ταμπέλα είναι πλέον τεράστια!

 Κατά τη διάρκεια του έτους 2012 διανεμήθηκαν στην Ελλάδα 74 τόνοι κρέατος από άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια, σύμφωνα με στοιχεία της EuroStat, τα οποία δημοσιεύθηκαν στη Βρετανική έγκυρη εφημερίδα Guardian!
 Στην Ιταλία ο όγκος είναι αρκετά πολλαπλάσιος αφού αγγίζει τα 23.321.30 κιλά, και στην Γαλλία τα 11.840.000 κιλά!!!

 Όπως δείχνει η παρακάτω εικόνα οι «πηγές» εισαγωγής είναι από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία…
Συγκεκριμένα: 34.300 κιλά από τη Βουλγαρία, 24.000 κιλά από την Ισπανία, 15.900 κιλά από Ρουμανία, 100 κιλά από Ιταλία.

Από τους μεγαλύτερους προμηθευτές κρέατος ιπποειδών είναι το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ρουμανία, η Ισπανία.





  Το κρέας του αλόγου είχε καταναλωθεί από Έλληνες και συνεχίζει ακόμα, αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες… Αυτές οι συνθήκες προϋποθέτουν τη γνώση της πηγής του κρέατος, τη διαδικασία επεξεργασίας του, τη σωστή διατροφή του ζώου, τους κανόνες υγιεινής, και πολλές άλλες λεπτομέρειες, που μόνο ο άνθρωπος που υπεύθυνα εκτρέφει το συγκεκριμένο ζώο για αυτό το σκοπό.
 Επίσης το γάλα γαϊδάρας είναι αρκετά πλούσιο σε βιταμίνες και πολύτιμα στοιχεία, με αρκετά αυξημένη τιμή.

 Μπορούμε επίσης να αναφέρουμε και τα μαύρα χρόνια της πείνας, που τότε οι άνθρωποι έτρωγαν ότι έβρισκαν… Μην επεκταθούμε όμως.
   
 Δυστυχώς, τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα, και δεν υπάρχει η διάθεση για υπεύθυνη κατανάλωση αμιγώς Ελληνικών προϊόντων.
 Δυστυχώς, για ακόμα μια φορά δεν υπάρχει η σωστή λειτουργία του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού και ακόμα δεν υπάρχει η σωστή και υπεύθυνη λειτουργία των πολυεθνικών εταιρειών.
 Δυστυχώς, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία εμείς ως πολίτες της κοινωνίας, δεν υπάρχει σωτηρία. Παγκόσμια η Ελληνική (Μεσογειακή) διατροφή και προϊόντα έχει αναγνωριστεί ως η ελίτ της κουζίνας, και εμείς, εδώ στην Ελλάδα, τρελαινόμαστε να τρώμε στα «μοδάτα» στέκια ωμά ψάρια και φύκια, κινέζικη κουζίνα, έτοιμα αμερικάνικα μπιφτέκια, αναψυκτικά, υποπροϊόντα και συντηρητικά… Αυτό το ρεύμα όποιος δεν το ακολουθεί είναι οπισθοδρομικός και δεν έχει γνώση του νέου «ρεύματος» και της τάσης…
 Δυστυχώς, έχουμε μεταλλαχτεί ως Έλληνες επηρεαζόμενοι σε σημαντικό βαθμό από τις μη εγχώριες κουλτούρες και  τάσεις μόδας. Η Ελλάδα δεν ήταν έτσι, η Ελλάδα θα μπορούσε να ήταν διαφορετική.

 Προτιμώ να βλέπω τον «οπισθοδρομικό» αυτάρκη Έλληνα απλό & αληθινό, παρά το «πακιακιό» που δεν γνωρίζει τη ταυτότητα του…

 Δυστυχώς, εγχώρια η Ρετσίνα, το Μοσχοφίλερο, το Αγιωργίτικο, τα γεμιστά, οι χυλοπίτες, ο τραχανάς, τα άγρια χόρτα, το μέλι και πάρα πολλά άλλα παραδοσιακά Ελληνικά προϊόντα, έχουν χάσει έδαφος σε αντίθεση με την παγκόσμια αγορά…
     

Τα ερωτήματα πολλά και χρειάζονται άμεσα απαντήσεις… Τι ποσοστό από αυτό το κρέας έχει καταναλωθεί; Σε ποια προϊόντα υπάρχει; Σε τι μορφή;

Υπάρχουν σε αυτό το οργανωμένο, κατά τα άλλα κράτος, ελεγκτικοί μηχανισμοί που να λειτουργούν σωστά;
 Μπορεί έστω και τώρα κάποιος φορέας, που η Ελληνική κοινωνία χρυσο-πληρώνει, να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά του και να προστατεύσει τους πολίτες;
Υπάρχει δυνητικό πρόβλημα υγείας έπειτα από την κατανάλωση;
Πως μπορεί ο καταναλωτής να καταγγείλει-μυνήσει συγκεκριμένες εταιρείες;


 Η Σαλαμίνα είχε και μπορεί να ανακτήσει, έχει όλα τις απαραίτητες προϋποθέσεις, το χαμένο έδαφος… Μπορεί να καλλιεργήσει υπεύθυνα τα χωράφια και τις ελιές, σωστά και με σχέδιο τους δασικούς & υδάτινους πόρους, να διαβάσει την ιστορία της και να διδαχθεί για το μέλλον, να εφαρμόσει καινοτόμες ιδέες και λύσεις.


 Έτσι, ας είναι όμορφο το μέλλον της Σαλαμίνας, ακούγοντας τον αοιδό Σαλαμίνιο Παπασιδέρη…      


6 Φεβ 2013

Σαλαμίνα: res, non verba



 Η έκταση της Σαλαμίνας, όπου αποτελεί και το μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού, είναι περίπου 95 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ η δεύτερη σε έκταση Αίγινα είναι περίπου 83 τετραγωνικά χιλιόμετρα με πληθυσμό περίπου 13,056 βάση της απογραφής 2011.

 Η Σαλαμίνα έχει περίπου 34 οικισμούς & παρουσιάζεται σταθερή αύξηση του πληθυσμού της Σαλαμίνας τα τελευταία 30-40 χρόνια βάση των στοιχείων από τις απογραφές, με μεγάλη αύξηση του πληθυσμού τη δεκαετία ‘90. Συγκεκριμένα:
1961: 21,151
1971: 23,065
1981: 25,215
1991: 27,582
2001: 37,091
2011: 39,220

 Το Πορθμείο Σαλαμίνας αριθμεί περίπου 40 αμφίπλωρα πλοία και υπάρχει απευθείας σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά με μικρά επιβατικά πλοιάρια, καθώς υπάρχει και τακτική ανταπόκριση από τα Σελήνια προς Πειραιά μόνο για επιβάτες.

 Αξίζει να σημειωθεί πως το Πορθμείο Σαλαμίνας (Πέραμα-Πακούκια) είναι στη πρώτη 3άδα, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία EuroStat-Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, σχετικά με τον αριθμό επιβατών. Το 2008 & 2009 οι επιβάτες έφτασαν τα 13 εκατομμύρια!
 Με βάση παλαιότερα ρεπορτάζ: (α) κατά το έτος 2006 περίπου το 80% του εργατικού δυναμικού της Σαλαμίνας εργαζόταν εκτός του νησιού. (β) τη δεκαετία 1996-2007 ο Αργοσαρωνικός είχε το 32% του μεριδίου με 3,8 εκατομμύρια επιβάτες, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

 Με μια γρήγορη ανάλυση όλων των παραπάνω η Σαλαμίνα αποτελεί τον κύριο όγκο, για όλη τη χρονιά, επιβατών.   

 Καθώς οι «παχουλές αγελάδες» τελείωσαν και βιώνοντας η Ελλάδα, η Ελληνική Κοινωνία, με τον χειρότερο τρόπο την οικονομική κρίση θα ήταν λογικό να υπήρχε η ευαισθησία όλων των φορέων για να δημιουργηθεί ένα νέο κοστολόγιο για όλους τους επιβάτες (ΙΧ & πεζούς), χωρίς καμία εξαίρεση.
Ποιο είναι το όφελος να υπάρχουν αυξήσεις αντί για μειώσεις ή έστω «πάγωμα» του κόστους εισιτηρίων;

Η τιμή του εισιτηρίου αντικατοπτρίζει τη ποιότητα των υπηρεσιών; Αναμφισβήτητα τα χρηματικά ποσά τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για αναβάθμιση είναι τεράστια.
Σίγουρα έχουν γίνει βήματα προόδου συγκριτικά με το παρελθόν, αλλά υπο αυτές τις ειδικές συνθήκες είναι αυτό αρκετό; 

Αυτό που εύκολα καταλαβαίνει κάποιος είναι το εξής:
  • Μειώνεται συνεχώς το οικογενειακό-ατομικό εισόδημα & αυξάνεται ο αριθμός ανέργων
  • Μειώνεται η ζήτηση για χρήση της ακτογραμμής & μειώνεται ο αριθμός επιβατών (ΙΧ & πεζών)
  • Η προσφορά των μεταφορικών μέσων παραμένει μεγάλη
  • Η αυξητική μεταβολή της τιμής των εισιτηρίων, προκαλεί μείωση της ζήτησης
  • Αύξηση τιμής εισιτηρίων, μειώνει τη ποσότητα ζήτησης εισιτηρίων

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι: αν αντιθέτως μειωθεί σημαντικά η τιμή των εισιτηρίων, αυξάνεται η ποσότητα αυτών. Ισχύει ή όχι; 


Είναι το ίδιο φαινόμενο και τακτική που ακολουθούν κάποιες επιχειρήσεις & έμποροι:
Αφού μειώνεται ο καθημερινός τζίρος και οι πελάτες έχουν μειωθεί, άρα δεν υπάρχει σταθερή εισχώρηση χρήματος, αυξάνεται η τιμή πώλησης θεωρώντας ότι με λιγότερους πελάτες αλλά ταυτόχρονα με μεγαλύτερες τιμές πώλησης θα επέλθει ισορροπία.

Στη Σαλαμίνα όμως ισχύει η κατ'ανάγκην ζήτηση η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το γενικό επίπεδο της τοπικής κοινωνίας & επιχειρήσεων.
Αυτή η ειδική σχέση που υπάρχει δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται όπως θα έπρεπε υπό αυτές τις τρομακτικές κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικο συνθήκες.

 Για τους πολίτες, τους επισκέπτες και τους επιχειρηματίες της Σαλαμίνας αποτελεί μονόδρομο και μονοπώλιο η χρήση των καραβιών ως προς την αμφίδρομη πρόσβαση. Ποιός θεωρεί πως αυτό αποτελεί εξαναγκασμό πληρωμής ακριβού εισιτηρίου;

 Μπορεί να αναφερθεί για τη Σαλαμίνα ότι υπάρχει μια οικονομία κλίμακας για τη μεταφορά των επιβατών; Αν μπορεί να γίνει εφαρμογή αυτής της οικονομικής κλίμακας, είναι το όφελος μονόπλευρο, από τη στιγμή που οι απαιτούμενες δαπάνες για τον επιβάτη είναι ίδιες ή ακόμα αυξάνονται;   

 Εκτός από την οικονομική πλευρά ποιο είναι το κοινωνικό πρόσωπο προς την πολιτεία, προς τη κοινωνία των ελεύθερων πολιτών; Για παράδειγμα, ένας συνάνθρωπος μας ο οποίος αντιμετωπίζει κινητικά ή παθολογικά προβλήματα και δεν είναι ιδιοκτήτης αυτοκινήτου, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να επισκεφθεί τη Σαλαμίνα;
Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει κοινωνική πολιτική, ποιό είναι το κοινωνικό πρόσωπο και πως αυτό χρησιμοποιείται και παρουσιάζεται;  


 Ευελπιστούμε πως η οικονομική κρίση θα αποτελέσει μια αχτίδα φωτός για αναγέννηση & βελτίωση κάποιων θεσμών, υπηρεσιών και πραγμάτων.